گلهای رنگارنگ شماره 226 با تصنیف «گریه را به مستی بهانه كردم» اثر عارف قزوینی
گریه را به مستی بهانه كردم شكوِهها ز دست زمانه كردم آستین چـو از دیده برگرفتم سیل خون به دامان روانه كردم نالـه دروغـیـن اثــر نـدارد شام ما چو از پی سحر ندارد مرده بهتر زآن كو، هنر ندارد ...