تصنیف بیات اصفهان ساخته افشین رامین، ۱۳۸۴
به پیش روی من تا چشم یاری می كند دریاست چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست در این ساحل كه من افتاده ام خاموش غمم دریا دلم تنهاست وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست خروش موج با من می كند نجوا ...