تصنیف در فضای موسیقی دستگاهی
بسم از هوا گرفتن كه پری نماند و بالی به كجا روم ز دستت كه نمی دهی مجالی چه خوشست در فراقی همه عمر صبر كردن به امید آن كه روزی به كف اوفتد وصالی غم حال دردمندان نه عجب گرت نباشد كه چنین نرفته ...