تصنیف ماهور، ۱۳۸۵
هر كجا تو با منی من خوشدلم گر بود در قعر چاهی منزلم ای خدا این وصل را هجران مكن سرخوشان عشق را نالان مكن باغ جان را تازه و سرسبز دار قصد این مستان و این بستان مكن بر درختی كشیان مرغ توست شاخ ...