تصنیف شور، 1397
عشق تو كرده ست مرا بی سر و سامان هر كه بیارد ای صنم از تو پیامی بر لب یاران دم زند شوق بهاران هر چه بهانه از تو ناز ترانه از تو ای گل همیشه عاشق شوق زمانه از تو برده ای قرارم ای مها نگارم ...