تصنیف ماهور ، 1384
چو شب دل ز باغ جهان بركند گل صبحدم از افق سرزند سپیده برارد سر از آسمان جهان سربرآرد ز خواب گران چو ریزد ز اوج افق موج نور شود دیده پر نور و دل پر سرور جهان جلوه بخش دل و جان شود به جان ...