تصنیف در فضای موسیقی دستگاهی
گفتی پریشان می كنی زلف سیاه خویش را روزی نمایان می كنی آن روی ماه خویش را از چشم هایت خوانده ام ای دوست چون ما عاشقی از چیست پنهان می كنی برق نگاه خویش را گفتی كه دل دادن به تو یك اشتباه محض ...