از زبان همسر جانباز شهید «ایوب بلندی»: «از همان روز اول میدانستم به كسی دل میبندم كه به چیز باارزشتری دل بسته است و اگر راهی پیدا كند كه به آن برسد، نباید مانعش بشوم».
جانباز شهید «ایوب بلندی» عصاره غم و درد بود؛ سر، فك، چشم، صورت، گردن، قلب، ریه، كمر، دست، كتف، در تمام پیكرش تركش وجود داشت. بعد از اینكه انگشتان دستش قطع شد، عضلات پشتش را به دستش پیوند زدند و هیچ ...