در روز اول سپتامبر، دنیا در تاریكی فرورفت. اما لوسی پتِرسون كه به دیوارِ فلزیِ آسانسوری تاریك تكیه زده بود، امكان نداشت از گستردگیِ این واقعه خبر داشته باشد...
خاموشی فراتر از ساختمانی بود كه لوسی تمام عمرش را در آن زندگی كرده و الان برقِ تمام خیابانها هم رفته و چراغهای راهنمایی خاموش شدهاند و خبری از زمزمهی هواكشها نیست و تنها سكوتی تپنده و وهمناك ...