راوی داستان این‌گونه بیان می‌كند: «ام سعد، زنی كه سالیان دراز با خانواده‌ام در غبسیه زندگی كرده و از آن پس نیز در اردوگاه‌های وحشت سالیان بسیاری را زیسته است، هم‌چنان هر سه‌شنبه به خانۀ ما می‌آید.»
«به من مثل فرزندش نگاه می‌كند و قصۀ رنجوری، بدبختی و شادی‌اش را برایم تعریف می‌كند، اما هرگز شكایت نمی‌كند. به گمانم آن بانوی چهل‌ساله، از سنگ نیرومندتر و از صبر، صبورتر است. زندگانی خود را ده‌برابر ...