با شنیدن نام شهید «مهدی باكری» تنها چیزی كه بر قلب‌ها وارد می‌شود، عالم پرجاذبه‌ی ملكوت است. هرچند تبیین قدر و منزلت انسان‌هایی كه محبوب خدایند، در قالب مكتوبات بسیار دشوار است، اما شهد نهفته در كلام شهید هر دلی را به تسخیر درمی‌آورد.
«مهدی باكری» كنار من نشسته بود و تیراندازی می‌كرد. دوباره بهش اصرار كردم به عقب برگردد. گفت: «مگه تو عقل خودت رو از دست دادی؟ از اینجا كجا برگردم؟» در بین ذكرهایش ناله‌ی ضعیفی كرد و به زمین افتاد. ...