پروانه تنها بود؛ برای همین هر روز به گلها سر میزد، از شهد آنها میخورد، پر میزد و میرفت.
گلها هم از زیبایی و مهربانی پروانه خوششان میآمد. پروانهی تنها كمی غمگین شده بود؛ چون تعدادی از حشرههای كوچولو بین گلها آمده بودند.