سعدی بزرگ در بوستان، آورده كه اسب سیاه و زیبایی بود كه به هیچ عنوان رام شدنی نبود. سوار بر اسب شدن همان و بر زمین خوردن همان. اسب اصلا رام شدنی نبود كه نبود.
. از سویی شاهزاده ی جوانی بود كه شیفته ی اسب بود. اسطبل شاهزاده پر بود از اسب های گوناگون. چون آوازه ی علاقه ی شاهزاده به گوش همه رسیده بود، صاحب اسب سیاه تصمیم گرفت تا اسب سركش رو به شاهزاده هدیه ...