نوعی طنز ویژه در اغلب داستان‌های «شماره تلفن بهشت» جریان دارد كه نمی‌توان آن را جز به انیمیشن‌ها نسبت داد؛ طنزی كه خفیف و نمكین است و مخاطب را با خود همراه می‌كند.
در قسمتی از كتاب آمده: عروسك‌ها خواب بودند. لاله، مثل هرشب، با تلسكوپ كوچكش به ستاره‌ها نگاه می‌كرد. پدر راهش را توی آسمان گم كرده بود. ستاره‌ها خیلی زیاد بودند؛ خیلی بیشتر از دانه‌های تسبیح بابابزرگ ...