تصنیف شور ساخته حسین پرنیا، 1382
دیدمت در حریری ز مهتاب سرد و خاموش خفته بودی یادم آمد كه در صبح دیدار از غروبی چنین گفته بودی در دو چشمت طلوعی نهان چون ستاره می دمیدی در شب بهت ویرانی من قصه های مرا از سر شوق می شنیدی بی شكیبم ...