تصنیف چهارگاه، 1379
در شبهای مهتاب سرگردان به تالاب او جفت خود را می خواهد چه بی تاب چو بیند عكس مهتاب به روی چین مرداب گمان كند كه این اوست بر آئینه ی آب نه امیدی و نه هم آوازی كه دهد بال و پر پروازی نه بماندم ...