تصنیف ساخته جمشید برازنده، 1386
آمدی وه كه چه مشتاق و پریشان بودم تا برفتی ز برم صورت بیجان بودم تا مگر یك نفسم بوی تو آرد دم صبح همه شب منتظر مرغ سحرخوان بودم زنده میكرد مرا دم به دم امید وصال ور نه دور از نظرت كشته هجران ...