تصنیف ساخته حسین پرنیا، 1384
بیا می را به ساغر كن می باقی می باقی كه تا شوری برانگیزم ز مینای دل ساقی به شبهای پریشانی به بزم ما گل آرا شو به گلریزی، گل افشانی تو هم چو من به رعنایی درایوان گل آرایی