تصنیف بیات اصفهان ساخته امیرحمزه جباریان، ۱۳۸۴
ای بی نشانه ای كه خدا را نشانه ای هر سو نشان توست، ولی بی نشانه ای ای روح پر فتوح كمال و بلوغ و رشد چون خون عشق در رگ هستی روانه ای با یاد روی خوب تو می خندد آفتاب بر خاك خسته رویش گل را ...