نغمات آیینی به صورت تكخوانی ، سال اجرا 1390
هر آنكه از خودی خویشتن جدایی كرد میان خلق خدا ، جلوه ی خدایی كرد خوشم ز سنگ حوادث كه استخوان مرا چنان شكست كه فارغ ز مومیایی كرد به هوش باش دلی را به قهر نخراشی به ناخنی كه توانی گره گشایی ...