تصنیف در فضای موسیقی دستگاهی
آینه ی جان شده چهره ی تابان تو هر دو یكی بوده ایم جان من و جان تو روح ز روز الست بود ز روی تو مست چند كه از آب و گل بود پریشان تو دست فشان مست كجا می روی پیش من آ ای گل خندان من سر نهم آنجا ...