تصنیف در فضای موسیقی دستگاهی
پس از عمری غریبی ها، بیا و آشنایی كن هوای پرزدن دارم، هوای وجودم را هوایی كن چرا بیمار عشقت را به حال خود رها كردی مرا گر زنده می خواهی، به درد من دوایی كن گرفته كشور دل را سپاه سركش زلفت ...