تصنیف سه گاه
صنما بی تو ندارم نه شكیبی نه پناهی كه ربودی تو دلم را به شراره ی نگاهی چودلی را تو شكستی همه عهد خود گسستی چه شود ای گل بخوانی به وفای خود تو گاهی تو به ناز و دلربایی چه ستم كه مینمایی عجب ...