ترانه ساخته احمدعلی راغب، 1376
ای خوشا به دشت شب گریه های سخت من ناگهان شكفتن ستاره های بخت من پرشدم از دم عشق خالی از كینه شدن بی ریا با دل خود مثل آئینه شدن شوق مرا نظاره كن به سوی من اشاره كن سوی خودت مرابخوان پرگلم ...