تصنیف ابوعطا، 1396
بنما رخ كه مه تابانی بگشا لب به غزل افشانی یارم دلدارم دور از تو دارم من این شیدایی شب جان فرسایی شادم كن به نگاهی گاهی یادم كن كه مرا دلخواهی ای مهر و ماهم یار دلخواهم ز دلم آگاهی جانا هستی ...