تصنیف چهارگاه، 1389
ای جلوه ی جاودان میهنم ای ایران ای گلشن بی خزان میهنم ای ایران هركجا حرف از عشق است دل به دریاها دادی می برم نام تورا با طنینی از شادی تو آن سرو پاینده ای تو آن مهر رخشنده ای چنان مهر ...