ترانه ساخته حسین شریفی، 1382
وقتی زمین پر از غبار و دوده آسمون از غصه دلش میگیره گم میشه پشت ابرا خنده ی ما ستاره هم تو آسمون میمیره وقتی تبر میاد تو خواب جنگل خواب پرنده ها پریشون میشه آتیش میافته به تن درختا جنگلامون ...