در این كتاب گویا، دو حكایت از مصیبت نامه ی عطار نیشابوری را می شنوید.
حكایت اول ماجرای دیوانه ای است كه به دربار پادشاهی تنبل و خواب آلود وارد می شود. دیوانه درسی بزرگ به پادشاه به ظاهر عاقل می دهد حكایت دوم گفته اند در شبی كه ماه می تابید سگی در راهی پرسه می زد ...