در روزگاران قدیم، هر صدایی معنا و مفهومی داشت. صدای چكش آهنگر كه می‌پیچید، فریاد می‌زد: «بزن كنار، بزن كنار.» رنده‌ی نجار كه می‌تراشید، می‌گفت: «همین جا، همین جا.» چرخ آسیاب كه می‌چرخید، می‌گفت: «كمك كن خدا، كمك كن خدا.»
افسانه‌ی «آوازخوانِ درختِ بید»، نوشته‌ی «یاكوب لودویگ كارل گریم» و «ویلهلم كارل گریم» معروف به «برادران گریم» است. این داستان را «هرمز ریاحی»، «نسرین طباطبائی» و «بهزاد بركت» ترجمه كرده‌‌اند و ...