تصنیف عرفانی
به شب با تار زلف یار دربندم خوشا حالم به درد بی دوای عشق خرسندم خوشا حالم ندیدم چون وفایی از گلی در گلشن هستی ز دل خار تعلق یك به یك كندم خوشا حالم گهی حیران آن رویم گهی آشفته ...